Στρατός εστί πειθαρχία, αντοχή, αγάπη για το Έθνος, εξάσκηση στη τέχνη του πολέμου, εξάσκηση στα όπλα, μαθήματα ιστορίας (πνευματική άσκηση), σωματική άσκηση για καλή φυσική κατάσταση και σωστή διατροφή. Είναι όμως έτσι στις μέρες μας, και αν ήταν έτσι αυτοί που εκπληρώνουν τη θητεία τους θα ήθελαν-μπορούσαν να συμβιβαστούν; Δυστυχώς τη σήμερον ημέρα ο Στρατός δεν συμπίπτει σχεδόν με τίποτα από όσα προανέφερα και θα εξηγήσω το γιατί. Εδώ και χρόνια ο στρατός δεν είναι ένα ανεξάρτητο όργανο μέσα στο κράτος, αλλά είναι ένα με το κράτος και αυτό έχει γίνει σκόπιμα! Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας πλέον διοικείται από κάποιο πρόσωπο της εκάστοτε διεφθαρμένης κυβέρνησης και όχι από κάποιον στρατιωτικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ενσωμάτωση του Στρατού στο σύστημα, πράγμα που σημαίνει ότι πλέον ο Στρατός έχει την υποχρέωση να εκτελεί τις εντολές της κυβέρνησης και δε μπορεί να αποφασίσει και να δράσει από μόνος του. Με το πέρας του χρόνου λοιπόν έχουν καταφέρει να μετατρέψουν τον Στρατό από έναν μαχητή υπέρ της Πατρίδας σε έναν υπήκοο του συστήματος με πολλούς από τους υπαξιωματικούς και αξιωματικούς πλέον να τον βλέπουν απλά σαν μια κοινή καθημερινή δουλειά όπως όλες οι άλλες και το μόνο τους ενδιαφέρον να είναι το επόμενο αστέρι και η αύξηση του μισθού τους και ο πατριωτισμός και η περηφάνια τους να έχει μείνει σε μια γωνιά κάπου στο μυαλό τους. Αυτό ήθελε να πετύχει το σύστημα και το καταφέρνει κάθε μέρα όλο και περισσότερο, και ήθελε να το πετύχει διότι φοβάται! Φοβάται τον Ελληνικό Στρατό διότι κάποτε ήταν ένα εθνικιστικός πυρήνας, φοβάται μια πιθανή εξέγερσή του. Λαμπρό παράδειγμα είναι πως σε κάθε Εθνική εορτή με διαταγή του υπουργείου απαγορεύεται στον Στρατό να εκτελέσει οποιαδήποτε άσκηση εκτός στρατοπέδου (γιατί άραγε...;). Όσον αφορά τους κληρωτούς στρατιώτες. Έφηβοι οι οποίοι έχουν μεγαλώσει μέσα σε ένα τόσο διεστραμμένο σύστημα και δεν έχουν διόλου διδαχτεί να αγαπάνε τη Πατρίδα τους (πλην λίγων και εκλεκτών), είναι ευκόλως εννοούμενο πως ο Στρατός γι΄ αυτούς δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια υποχρέωση. Δίχως πλήρη και ακριβή ενημέρωση από το σχολικό και οικογενειακό τους περιβάλλον περί της Πατρίδας τους και των πολέμων που έχει δώσει, έφηβοι χωρίς Εθνική συνείδηση, ιδανικά και περηφάνια είναι αυτοί που καλούνται να υπηρετήσουν έναν Στρατό που αποτελείται από φιλοχρήματους αξιωματικούς. Λίγες εξαιρέσεις υπάρχουν ευτυχώς ακόμα και σήμερα και είναι λίγοι και εκλεκτοί των Ειδικών Δυνάμεων που όμως και αυτούς το κράτος προσπαθεί έγκαιρα να φιμώσει. Φυσικά τασσόμαστε υπέρ της ύπαρξης τους Στρατού και της υποχρεωτικής θητείας, έστω και σήμερα ο κληρωτός κάτι μπορεί να αποκομίσει. Όμως η Ελλάδα χρειάζεται έναν Στρατό δυνατό, απομακρυσμένο από τη τώρα άρρωστη κυβέρνηση, που να τάσσεται πάντα υπέρ της Πατρίδας και να παράγει Έλληνες μαχητές και όχι νωχελικούς και βαριεστημένους ανθρώπους που να κάνουν εννέα μήνες σκοπιά περιμένοντας να απολυθούν. Αυτά τα άτομα δεν θα είναι ικανά να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Στρατού σε κάποιο επεισόδιο, αυτά τα άτομα δε θα είναι ικανά να σώσουν τη Πατρίδα και την Οικογένειά τους και σε αυτό ευθηνή θα έχει για άλλη μια φορά η κυβέρνηση. Τέλος θέλω να συγχαρώ όσους από αυτούς που διαβάζουν αυτό το άρθρο έχουν υπηρετήσει τον έστω και σήμερα ταλαιπωρημένο Ελληνικό Στρατό με περηφάνια.
<<ΤΑΓΜΑ>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου