Περί Εργασίας

Η εργασία εκτός από χρήμα το οποίο είναι αναγκαίο για την επιβίωση του σύγχρονου ατόμου (και δε μιλάω για τους εβραίους που για την εξασφάλισή του απειλούν με εξαθλίωση το σύγχρονο άτομο), είναι και υγεία αλλά και εξέλιξη. Όμως τα πράγματα στις μέρες μας έχουν αλλάξει τόσο από τη πλευρά των αφεντικών όσο και από τη πλευρά των Λευκών εργαζομένων. Παίζοντας το παιχνίδι τους οι "γνωστοί άγνωστοι" και επιδρώντας άμεσα και φανερά πλέον στη πολιτική Ευρώπης και Αμερικής θέλησαν να καταστρέψουν και την υγεία αλλά και την εξέλιξη του εργαζόμενου. Φυσικά αυτό δεν είχε αντίκτυπο στο 100% της εργατικής τάξης μιας και οι χρηματολάγνοι είναι πολλοί, ας μη το κρύβουμε. Ας κάνουμε μια μικρή ανάλυση-σύγκριση. *Κάποτε: Ο άνθρωπος εργαζόταν με σταθερό ωράριο, συμπατριώτες συνεργάτες, με έναν ικανοποιητικό μισθό με τον οποίο θα μπορούσε να συντηρήσει αξιοπρεπώς την οικογένειά του. Υπήρχε λοιπόν ένα ιδανικό περιβάλλον το οποίο θα μπορούσε να μεγαλώσει ένα παιδί να σπουδάσει και να ακολουθήσει τη δικιά του πορεία έπειτα καθώς εύκολα θα μπορούσε να εργαστεί και εκείνο με τη σειρά του υπό ανθρώπινες συνθήκες και με εξίσου ικανοποιητικό μισθό. *Τώρα: Ο άνθρωπος εργάζεται όσο περισσότερο γίνεται με σκοπό την απόκτηση όσο περισσότερων χρημάτων γίνεται (ακόμα και αν σε μερικές περιπτώσεις τα χρήματα είναι αρκετά, αυτό οφείλεται στην αντίληψη που μας πέρασαν ότι όσο περισσότερα χρήματα έχουμε τόσο καλύτερη θα είναι η ποιότητα ζωής μας, μου ακούγεται αρκετά ευνοϊκό για το καπιταλιστικό μας σύστημα, δε λέω...), διότι ο μισθός όχι μόνο δε φτάνει για να σπουδάσει το παιδί του, αλλά πολλές φορές δεν είναι αρκετός για τα απαραίτητα αγαθά για επιβίωση. Τα αφεντικά πλέον έχουν μετατραπεί σε βασιλιάδες οι οποίοι ευνοούμενοι από αυτή την άθλια κατάσταση προτίμησαν να γίνουν "εξουσιαστές" των εργαζομένων και όχι να σταθούν δίπλα τους, με σκοπό και αυτοί την εξασφάλιση περισσότερων ευρώ για τις τσέπες τους. *Κάποτε: Η εργασία ήταν ευχάριστη, γνωρίζοντας μέσα από αυτή νέα πράγματα, νέους ανθρώπους και βλέποντας από αυτή πνευματική εξέλιξη αλλά και σωματική σε περίπτωση που η δουλειά ήταν χειρωνακτική. Με λίγα λόγια η δουλειά ήταν και μια καθημερινή ασχολία για τον άνθρωπο. *Τώρα: Η δουλειά είναι υποχρεωτική και αναγκαία (εκτός ότι δεν είναι κάτι βέβαιο πλέον) μονάχα για επιβίωση. Έχει εξουθενώσει τους εργάτες και δε τους έχει αφήσει ψήγμα δύναμης, ψυχικής και σωματικής (μιας και αυτά τα δύο πάνε μαζί). Και πώς να έχουν δύναμη δηλαδή; Όταν πλέον σε χρησιμοποιούν σαν σκλάβο και έχεις το βάρος πως δε μπορείς να συντηρήσεις τα παιδιά σου, έχοντας τον φόβο ότι μπορεί την άλλη μέρα κάποια διεστραμμένη τράπεζα να σου κατασχέσει το σπίτι.... Πώς αλήθεια να έχεις δύναμη και όρεξη για δουλειά; Ουκ ολίγες φορές είδαμε τέτοια περιστατικά στις μέρες μας. Αλήθεια Έλληνα, τα τελευταία απομεινάρια δύναμης δώσ' τα για Εθνική Επανάσταση, τουλάχιστον σκέψου τα παιδιά σου. Πάντα σε μια μάχη θα υπάρξουν θύματα, αλλά αυτό που θα ανθίσει για τις επόμενες γενεές θα είναι κάτι ιδανικό. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

<<ΤΑΓΜΑ>>